Siostry ZMB - Fundacja Misja Milosierdzia

Menu główne:

Siostry ZMB

Zgromadzenie Miłosierdzia Bożego - Siostry Miłosierdzia Bożego

jesteśmy publicznym stowarzyszeniem wiernych posiadającym

własny Statut.

Jako wspólnota zawiązało się
w 1985 r., kiedy to pierwsze jego trzy członkinie, a zarazem założycielki, złożyły prywatne śluby czystości, ubóstwa i posłuszeństwa na ręce ich ówczesnego kierownika i spowiednika. Siostry zamieszkały we wspólnym domu, na terenie Archidiecezji Warszawskiej, biskup ordynariusz – Kard. Józef Glemp, Prymas Polski po przeczytaniu Konstytucji Zgromadzenia i rozmowie

z siostrami, jeszcze tego samego roku, ustnie uznał nową wspólnotę, zezwolił na używanie nazwy: Zgromadzenie Miłosierdzia Bożego oraz na noszenie wspólnego stroju zakonnego, a także podjęcie pracy na terenie Archidiecezji.

Tak zaczęła się nowa droga wspólnoty. Po podziale Archidiecezji Warszawskiej, Zgromadzenie znalazło się w nowej Diecezji Warszawsko-Praskiej. Członkami Zgromadzenia mogą być tylko kobiety oddane Panu Bogu poprzez zachowywanie rad ewangelicznych. Cechą charakterystyczną stowarzyszenia jest różnorodność powołań, każdy służy Kościołowi tymi darami, które otrzymał od Boga, zgodnie ze wskazówką wyraźnie przekazaną przez Siostrę Faustynę w Dzienniczku.

Apostolat sióstr Miłosierdzia Bożego

W sposób szczególny Zgromadzenie obejmuje troską obronę duszy dziecka przed złem, prowadząc placówki opiekuńczo-wychowawcze.

Nagle ujrzałam gromadę dzieci,

które na wiek więcej nie miały jak

od pięciu do jedenastu lat.

Kiedy mnie ujrzały, otoczyły mnie wokoło i zaczęły głośno wołać:

Broń nas przed złem.

Dzienniczek, zeszyt II, akapit 765.

Członkinie Zgromadzenia są powołane do udziału w misji Chrystusa w świecie jako spadkobiercy orędzia Miłosierdzia Bożego, o którym świadczą w formach zgodnych z duchem czasu i miejsca - słowem, czynem i modlitwą.

Świadczenie słowem i czynem siostry realizują głownie poprzez:

• pracę w katechezie,

• podejmowanie działalności pisarskiej i wydawniczej,

• organizowanie i udział w różnego rodzaju rekolekcjach,

• inne formy głoszenia Miłosierdzia Bożego i zachęcanie do ufności

w swoim środowisku życia

i pracy,

• uczynki miłosierne, spełniane ze świadomością, że czynem świadczone Miłosierdzie Boże buduje Mistyczne Ciało Chrystusa,

• osobiste umartwienie - nieustanną walkę z własnym egoizmem

i szczerym dzieleniu się osobistymi zwycięstwami

i upadkami,

• aktywne włączanie się w życie parafii,

• modlitwę we wszystkich intencjach Kościoła, zwłaszcza za grzeszników, wątpiących, umierających...

Kandydatka, pragnąca podjąć życie wspólnotowe według rad ewangelicznych, przechodzi specjalny program formacji wstępnej, na który składają się:

• głębsze wejście w tajemnicę Miłosierdzia Bożego

• studium ducha Zgromadzenia i poznanie jego norm prawnych

• praktyczne poznanie życia wspólnotowego i działalności apostolskiej

FORMACJA WSTĘPNA

Trwa dwa lata i odbywa się w domu formacyjnym Zgromadzenia pod kierunkiem Mistrzyni Nowicjatu.

Obejmuje dwa etapy:

• postulat

• nowicjat

O długości i czasie trwania tych etapów decyduje dojrzałość kandydatki:

 chrześcijańska

 osobowościowa

 i wspólnotowa

W tym okresie kandydatka składa wobec wspólnoty domowej Akt oddania się Miłosierdziu Bożemu

FORMACJA CZASOWA

Po zakończeniu formacji wstępnej nowicujszka składa czasowe śluby: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa i tym samym zostaje inkorporowana do Zgromadzenia na jeden rok.

Siostra po inkorporacji rocznej ponawia ją przez okres trzech lat. Po jego upływie, składając profesję wieczystą, zostaje definitywnie włączona do Zgromadzenia.

I rozpoczyna okres FORMACJI PERMANENTNEJ.

"Odpowiadając Bogu, który wzywa mnie, abym czynem, słowem

i modlitwą świadczyła

o Jego Miłosierdziu, ja N.N.,

z własnej i nieprzymuszonej woli ślubuję żyć w czystości, ubóstwie

i posłuszeństwie, oddając w pełni samą siebie na służbę Bogu

i Kościołowi w Zgromadzeniu Miłosierdzia Bożego(...)"

Strojem Sióstr Miłosierdzia Bożego jest zwykły strój kobiecy. W szczególnych sytuacjach np. podczas sprawowania publicznego kultu Bożego (w czasie Mszy Świętej, uroczystości religijnych), przy pracy w szkole czy katechizacji, siostry posługują się strojem składającym się z:

długiej czarnej spódnicy,
czarnej lub białej bluzki,
krótkiego, trójkątnego welonu w kolorze czarnym z czerwonym paskiem na otoku
oraz zawieszonego na piersi medalionu w kształcie kotwicy na krzyżu z centralnie umieszczonym promieniującym sercem.

Informacje o duchowości Zgromadzenia Miłosierdzia Bożego

Tajemnica Miłosierdzia Bożego, rozważanie i naśladowanie Boga pochylającego się nad słabością człowieka zajmuje szczególne miejsce w duchowości Zgromadzenia.

Uwielbienie i cześć Miłosierdzia Bożego poprzez oddanie się Mu jest istotnym zadaniem Zgromadzenia, apostolat zaś

i uczynki miłosierne są jedynie środkami do wyrażenia tego uwielbienia. Troska

o indywidualny, osobowy związek z Bogiem, który jest samą Miłością

i uosobionym dobrem to zadanie każdej z sióstr,

tak by szukając we wszystkim woli Bożej, czynić wszystko w jedności sakramentalnej z Panem Jezusem i dla Niego. Jedyną odpowiedzią na tę Miłość jest ufna postawa małego dziecka, która skłania siostry do oddania się Bogu i przyjmowania wszystkiego z Jego ręki jako środków własnego uświęcenia.

Warunkiem zaufania Bogu jest nieufanie sobie, dlatego siostry powinny szczerze uznać swoją słabość oraz przyjąć do głębi prawdę słów Pana Jezusa: "beze Mnie nic uczynić nie możecie".

Zewnętrznym przejawem dziecięcego zaufania sióstr wobec Boga jest akt całkowitego zawierzenia i oddania się Mu.

Wieczorem, kiedy się modliłam,
powiedziała mi Matka Boża:

Życie wasze ma być podobne do życia mojego, ciche i ukryte,

[macie] nieustannie się jednoczyć z Bogiem i prosić za ludzkością, i przygotować świat, na powtórne przyjście Boga.

Dzienniczek, zeszyt II, akapit 625.

”Córko, potrzebuję ofiary wypełnionej miłością, bo ta tylko ma przede Mną znaczenie. Wielkie są długi świata zaciągnięte wobec Mnie, mogą je spłacić dusze czyste swą ofiarą, czyniąc miłosierdzie w duchu”

Dzienniczek, zeszyt IV,akapit 1316.

Akt ten jest formą przymierza każdej z sióstr
z Jezusem Chrystusem, który zaprasza do poddania się uświęcającemu działaniu Boga
i współpracy z Jego łaską, która ma nie tylko moc zwyciężać zło, ale i przemienić je w dobro.

„Miłosierdzie Moje powinna odzwierciedlać w sobie każda dusza,

a szczególnie dusza zakonna. Serce Moje jest przepełnione litością

i miłosierdziem dla wszystkich. Serce Mojej oblubienicy musi być podobne do Serca Mojego, musi z jej serca tryskać zdrój miłosierdzia Mojego dla dusz, inaczej nie przyznam się do niej”

Dzienniczek, zeszyt III, akapit 1148.

Jezus Miłosierny zna ludzką niemoc i nie zraża się, że przystąpił do przymierza z człowiekiem grzesznym i słabym. Zobowiązał się przecież uleczyć naszą słabość:

„Córko moja, nie ofiarowałaś mi tego, co jest istotnie twoim. [...] córko – oddaj mi nędzę twoją, bo ona jest wyłączną twoją własnością.”

Dzienniczek, zeszyt IV, akapit 1318.